De term ‘slaaf’ wordt gebruikt om iemand te beschrijven die het wettelijke eigendom is van een ander en moet gehoorzamen, vaak afgedwongen met geweld. De term zelf verwijst naar verschillende vormen van onvrijheid, met verschillende betekenissen en consequenties door de tijd (en plaats) heen. In de 6de eeuw betekende sklabos (Grieks) bijvoorbeeld een onvrij persoon van Slavische afkomst, terwijl sclavus in het middeleeuwse Latijn juist de meer algemene betekenis had van ‘een persoon die eigendom is van een ander’. Vandaag de dag wordt de term gebruikt voor mensen uit Afrika die door Europeanen gekocht/gevangen genomen werden en vervolgens gedwongen werden om onder onmenselijke omstandigheden op koloniale plantages te werken. Recent wordt de term gebruikt om de slachtoffers van hedendaagse mensenhandel of dwangarbeid te beschrijven. De term ‘slaaf’ wordt steeds meer betwist door activisten, weten­ schappers en het publiek. Men vindt dat het gebruik van de term ‘slaaf’ een categorie normaliseert die niet inherent is aan iemands identiteit. De categorie werd onder geweld en dwang opgelegd, en was dus geen eigen keuze. Bovendien erkent de term ‘slaaf’ iemands menselijkheid niet, maar reduceert diegene tot niets meer dan iemands eigendom.